Zal ik er één aanschaffen of niet? Ik
ben aan het twijfelen of ik een activity-tracker zal aanschaffen. De bedoeling
is dat het een stimulans is om meer te bewegen, maar het kan ook zijn dat het
een bron voor frustratie is. Als bewegen niet lukt zoals ik dat wil en dat ding
dat precies bijhoudt. Mwah, ik ben er nog niet uit. We zijn net weer terug van
vakantie trouwens. We waren twaalf dagen naar Texel. Hoewel we ook best veel
regen hebben gehad, zie ik er toch uit alsof we wel een heel zonovergoten
vakantie hebben gehad. Dat was drie van de twaalf dagen ook echt het geval,
maar verder waren er regelmatig regenbuien. Op Texel waait dat heel snel over
toch? Nou niet altijd!
Maar goed, we hebben ons vermaakt.
Prima, we hadden fietsen gehuurd, gingen naar het museum, zaten op terrasjes,
in restaurantjes of in een strandtent. Veel lezen en samen crypto’s maken of
een spelletje doen. Ja, scrabble en babbel hadden het goed naar de zin.
Toch is op vakantie gaan ook altijd weer
een confrontatie met beperkingen. Lopen gaat niet zo goed, de caravan had een
trappetje. De gehuurde fiets had weliswaar trapondersteuning, maar mijn eigen
fiets geeft een gelijkmatiger ondersteuning. In combinatie met een wankel
evenwicht en iets moeizamer op- en afstappen is dat dus eng!
De rolstoel had ik overigens nog steeds
geleend en hadden we ook meegenomen. Die hebben we niet gebruikt. Als we fiets
en auto tot onze beschikking hebben hoeft dat eigenlijk niet. Binnenkort
brengen we de rolstoel dan ook maar weer terug. Komende week moet ik bloedprikken en heb ik weer een MRI-scan. Gewoon ter controle. Ik ben benieuwd
hoe het er voor staat. Voor mijn idee ben ik wel weer wat achteruit gegaan,
maar of dat echt gepaard gaat met nieuwe plekken weet ik niet. Nou ja, we
zullen wel weer zien. Het is ook moeilijk om je er echt een beeld van te
vormen, want de ene dag is de andere niet. Soms is het fysiek zwaar en soms zit
het mentaal wat tegen. Vorig jaar ging het ook een tijdje niet zo goed. Gaat
het beter of slechter nu, meer of minder? Regelmatig heb ik last van andere
akkefietjes en ook wel vaak pijn zo hier en daar. ’s Ochtends is het vaak
eerst mwah gaat wel: eerst maar eens
douchen, aankleden, ontbijten, twee paracetamol, twee koppen koffie en dan, dan
gaat het wel.
Soms huilde de hemel op Texel en huilde
ik een tijdje mee. Alle donkere wolken lijken samen te komen en dan vind ik het
gewoon niet meer zo leuk. Maar ik geloof dat het af en toe wel mag, in de put
zitten. Soms is het gewoon even echt niet leuk. Dan wil ik rennen, springen,
vliegen. Niet zo onhandig zijn en klunzig of moe.
Maar ja, het is wat het is.
Komende week gaan we weer gewoon doen.
Zwemmen, sportschool, fysiotherapie en dan ook nog bloedprikken en een MRI. De
week daarop heb ik een afspraak met de neuroloog over de uitslag.
Nog effe denken over die
activity-tracker denk ik.
0 reacties:
Een reactie posten