Nou het is gelukt. Mijn 30 dagen challenge. Van alle challenges die je
tegenwoordig kan doen leek me dit een vrij onschuldige. Ik heb 30 dagen geen
alcohol gedronken. Wat heb ik er nou van geleerd? Van alle beloftes die de
voorstanders van deze challenge me vooraf maakten heb ik niet veel gemerkt
eerlijk gezegd. Ik was niet veel helderder, energieker en ook sliep ik niet
veel rustiger.
Wat valt hier nu uit te concluderen? Met mijn normale drankgebruik zal
het nog wel meevallen, want ik merk eigenlijk geen verschil. Met of zonder
alcohol is niet meer of minder gezellig. Een wijntje drinken op zijn tijd is
niet per se nodig. Als ik het niet doe mis ik het niet, maar soms heb je er
gewoon zin in. Als je MS hebt kun je soms ook zonder alcohol een
dronkemansloopje hebben.
Ik las gisteren in de krant dat alcohol drinken het nieuwe roken wordt.
Dat we er net zo van overtuigd moeten raken dat alcohol slecht is voor de
gezondheid als dat we weten dat roken slecht is. Dat zou kunnen,
ik weet het niet. Zo lezen we tegenwoordig ook vaak dat zitten het nieuwe roken
is. We schijnen onze dagen
veel te veel zittend door te brengen. Ook niet goed! Maar ja, staan en lopen is
niet altijd voor iedereen een optie. Daarvan moet ik toch echt regelmatig even
uitrusten. Zitten dus, ja. Eén troost hierbij, zitten is een stuk goedkoper dan
roken. Wat dat betreft heb ik zittend al heel wat geld bij elkaar
gespaard. Dan te bedenken dat het altijd
nog erger kan voor je gezondheid. Een sigaretje opsteken terwijl je zit en daar
dan een stevige borrel bij nemen. Dat is pas erg!
Maar ach, iedereen moet het lekker zelf weten. En helemaal alles goed
doen geeft je nog geen garantie voor een lang en gezond leven. We gaan maar uit
van het maakbare leven en dat je daar zelf veel invloed op hebt. Niet dat ik
wil zeggen dat het allemaal niet uitmaakt. Zeker wel, maar een kritische blik
op allerlei onderzoeken is niet verkeerd.
Dinsdagavond heb ik weer gekeken naar ‘Dokters van morgen’. Een bijzonder
programma. We zagen dit keer dat het mogelijk was voor een dwarslaesiepatiënt
om met behulp van electrostimulatie te revalideren. Hij was zelfs in staat om
na een tijd weer stappen te zetten. Hoe wonderlijk functioneert ons brein en
onze zenuwen en wat een wilskracht toonde deze man om te revalideren.
Al met al vond ik het een erg inspirerend programma en stimuleert het
mij om door te gaan met mijn vaste overtuiging dat blijven bewegen en blijven
oefenen belangrijk is. Per slot van rekening heb ik tot nu toe alleen maar een
aantal beschadigingen in mijn myelineweefsel waardoor de zenuwbanen af en toe
wat haperen.
Vanavond hebben we weer een voorstelling in de Storm. We gaan naar
Pieter Derks. Zal ook vast inspirerend zijn en stof tot nadenken geven. Het
brein in beweging, maar dan anders, ook goed. Denk dat ik daarna maar een
wijntje neem. Proost, op het goede leven!