Gisteren heb ik in een opwelling een step gekocht. Niet een step met
twee wielen, maar zo’n opstapje step. Vandaag is dat ding al bezorgd en nou
staat ie daar step te wezen. Het idee is dat ik daarmee kan oefenen. Vaak op- en
afstappen, zodat ik mijn benen goed optil. In theorie kan ik er dan ook op- en afspringen, maar dat is
momenteel nog niet aan de orde. Met name mijn linkerbeen heeft wat moeite. Tot
zover, goed plan. Nu de uitvoering nog.
Maar ja, de intentie is goed. Besteld, bezorgd, uitgepakt, zelfs al een
aantal keer erop en eraf. Dus….
Vandaag is mijn reïntegratieconsulent weer geweest. Ik moet me gaan
bezighouden met het oriënteren in beroepen die voor mij fysiek gezien nog wel
mogelijk zijn. Onderzoeken wat ik wel en niet kan.
Verstrikt in regelgeving en trajecten voel ik mij momenteel. Niet in
staat om zelf sturing te geven aan de gang van zaken. Wie wil mij nou nog aan
het werk? Bijna vijftigjarige, ook dat nog, MS-patiënt met enigszins
beperkingen. Altijd nog kans op meer. Beperkingen dan welteverstaan. Want MS is
een progressieve ziekte met een veelzijdig spectrum aan mogelijke beperkingen.
Bij de woorden progressief en veelzijdig heb ik altijd positieve associaties
gehad. Maar in geval van ziekte is dat iets minder.
Maar ja, we zullen wel zien. Ik doe alles wat me wordt gevraagd en ik
werk overal aan mee.
Zo moet ik actief meewerken aan reïntegratiemogelijkheden en ook alles
doen om herstel mogelijk te maken. Herstellen van MS valt nog niet echt mee,
maar ik doe mijn best.
Het gaat overigens prima verder. Gelukkig dan maar. Vorige week heb ik
zelfs de royalties van mijn boek ontvangen. Zowaar €3,20 over het jaar 2016.
Nog niet echt een vetpot, maar toch! Overigens is het boek nog te
bestellen via Boekscout. Doorlopen, hardlopen met MS. Het boek staat nog steeds
vermeld in de webwinkel. Een beetje achterhaald inmiddels, geschiedenis…..
Over het algemeen voel ik me heel goed. Ik zit echt niet thuis te
kniezen. Dat zei iemand laatst tegen mij. Dat het zo vervelend voor me was, als
ik thuis zat te kniezen. Whaaaaa, niet leuk. Over het algemeen heb ik een best
zinvolle tijdsbesteding. Als je tenminste huishouden, sporten en lezen ook tot
zinvolle bezigheden mag rekenen.
Misschien dat ik zo nog maar eens even ga oefenen met mijn step.
Overigens had een traptrede misschien ook wel volstaan bedenk ik me nu. Tsja,
zo is het altijd wat. Dit is toch echter. Het idee dat het misschien wat
oplevert.
Een opstapje. Dat kan ik wel gebruiken.
