Daar gaan we weer. De laatste kuur was september 2015 las ik
terug. Vanmiddag mag ik weer naar het ziekenhuis voor methyl prednisolon. De
eerste keer van drie. Vandaag, zaterdag en maandag een infuus. Toch maar weer
dus. Ik loop nog steeds slecht. Waar de verslechtering de laatste tijd mee te maken
heeft weten we niet. Niet met de ontsteking in mijn kaak dus, want dan had er
nu langzamerhand wel vooruitgang in moeten zitten. Er zijn nog andere factoren
die een rol kunnen spelen o.a. de
levensfase waarin ik zit en de onrust rondom mijn werk. De verplichtingen om te
blijven solliciteren, terwijl nog niet bekend is in hoeverre ik nog
arbeidsgeschikt ben. Dat alles werkt ook niet mee natuurlijk. Op zich lijkt de
MS zich redelijk rustig te houden, als we de MRI als uitgangspunt nemen. Maar
ja, toch gaat het niet zo lekker. Vandaar dat ik weer een kuur krijg.
Het wordt opeens een heel andere week dan ik in de planning
had. Drie dagen een paar uurtjes naar het ziekenhuis Op zich ben ik er niet
zoveel tijd mee kwijt, maar toch zet het even alles op z’n kop. Het lukt me dan
ook niet zo goed om te blijven werken aan de opdrachten voor mijn opleiding.
Nou ja, komt wel weer. Wel heb ik een
deadline voor mijn module-opdracht, maar dat schiet al aardig op. Volgende
maand start ook al weer gelijk mijn volgende module. Daar kan ik ook al mee
bezig. De komende drie keer moet ik naar Zwolle voor de lessen. Zo kom je nog
eens ergens!
Voordat ik naar het ziekenhuis ga, nog even naar de sportschool.
Ik heb fysiotherapie. Mijn uurtje sporten, dat ik anders altijd voor de
therapie doe, laat ik maar even voor wat het is.
Deze week, misschien ook al wel de afgelopen weken, heb ik
erg pijnlijke, stijve spieren. Dus wat dat betreft hoop ik echt dat de kuur wat
gaat doen.
Vanavond zal ik me wel hyper voelen. Dat wordt niet vroeg
naar bed, want dat heeft toch geen zin. Wat dat betreft kan ik rustig een kopje
koffie nemen, of zou het dan nog erger worden? Drie keer om het uit te
proberen, of er verschil is. Ik ga de proef op de som nemen denk ik.
Wie weet kom ik morgen wel helemaal soepel uit bed. Het zou
ook handig zijn als ik weer op één been kan staan. Dat is wat gemakkelijker bij
het aankleden. Of mijn benen wat hoger optillen bij het lopen, dan struikel je
niet zo snel. Ook best wel fijn! Verder wil ik graag zonder knoeien met een
kopje of glas kunnen lopen. Wensen, wensen…… Zo zijn er de laatste jaren toch
wel een aantal dingen gekomen die wat lastiger gaan. Maar ja, als het daarbij
blijft, dan valt het nog wel mee. Het kan erger, altijd fijn om te weten!
Voorlopig ga ik er nog maar even vanuit dat deze kuur me weer
een beetje gaat helpen. Een flinke boost richting voorjaar kan ik wel
gebruiken.