Fotoshoot

Een veelbewogen tijd, de laatste weken. Niet dat ik zelf nou zo veel heb bewogen, maar er gebeurt nog al wat. Afgelopen maandag een heerlijke fotoshoot gehad. Ik lag er weer bevallig bij. Er zijn ook dit keer heel wat plaatjes geschoten. Voor de duidelijkheid, weer eens een MRI gehad dus. Het gebruikelijke gedreun en geratel. Mijn hoofd vastgeschroefd in de kap en mijn lijf tot halverwege in de tunnel geschoven. Vrijdag krijg ik de uitslag. Toch wel benieuwd, hoewel het niet zoveel uitmaakt voor hoe ik me voel natuurlijk. Ik hoop maar dat de behandeling zo’n beetje hetzelfde blijft en dat de terugval van de laatste tijd te wijten is aan externe factoren en niet aan ziekteactiviteit in mijn hersenen. We zullen zien. Vorige week heb ik een methylprednisolonkuur gehad. Ik was er vast van overtuigd dat het een positief effect had, maar afgelopen week begon ik daar toch wel weer een beetje aan te twijfelen. Ik had een aantal slechte dagen. Meer last van mijn been, wat instabieler en slechter lopen. Maar na de boost van vorige week, drie keer over een infuus met 1000mg. prednisolon, moest mijn lichaam het nu weer zelf doen. Dat kan er ook voor zorgen dat het weer even wat minder gaat. Donderdag had ik examen van de module ontwikkelingspsychologie. Ik moest vanaf het station best een eindje lopen naar het examencentrum. Dat viel me zwaar. Het examen niet gelukkig. Dat heb ik gehaald met een 7,6 maar liefst. Ik had ook wel heel goed geleerd moet ik zeggen, alles gemindmapped. Daar ben ik nu erg bedreven in geworden en het heeft geholpen. Terug naar het station was helemaal een crime. Het was warm en mijn been weigerde dienst. Maar het is gelukt, in de trein terug zag ik gelijk al het resultaat van mijn examen. Toen kon mijn dag niet meer stuk, ondanks het slechte lopen. Vrijdag moest ik naar de oogarts. Ik sta onder controle in verband met mijn medicijnen. Die kunnen als bijwerking Macula-oedeem veroorzaken. De vorige controle was te zien dat mijn oogzenuw iets afwijkt van het gemiddelde, dus moest ik voor de zekerheid een gezichtsveldonderzoek. Kijken naar een lampje en dan reageren op lichtflitsjes. Vermoeiend! Maar alles goed, niks aan de hand. Zicht goed, oogdruk goed, over een jaar pas weer terug. Gisteren had ik een lesdag in Utrecht.  We gaan gelijk door naar de volgende module. Dit gaat de eindopdracht worden. En dan, dan ben ik klaar. Laatst vroeg iemand wat ik dan ook al weer zou worden. Nou dan ben ik een duurzaam en volledig afgekeurd kindercoach haha. Wat natuurlijk niet waar is, dan heb ik het papiertje voor kindercoaching, maar of het lukt om daar iets mee te doen is zeer de vraag. Dat is de komende tijd ook niet mijn eerste prioriteit. Eerst maar eens een beetje wennen aan het idee dat er niets meer hoeft, maar wel van alles mag. Ik ga proberen om me de komende tijd wat meer te richten op bewegen. Gisteren meldde trouwens mijn telefoon dat ik mijn dagelijkse doel had behaald. Ik wist niet eens dat ik een doel had. Dat zegt’ie anders nooit. Mijn telefoon vond van wel (animistisch denken?). Ik had de 6000 stappen van die dag gehaald. Dus loop ik zo’n dag toch nog wel wat meer dan ik denk.. Mooie stimulans. Als mijn telefoon zegt dat het goed gaat moet ik er maar in blijven geloven!