Eigenlijk wil je altijd wel dat alles vlot verloopt. Nieuwe medicijnen?
Okee, even wennen aan het idee. Vandaag beslissen, morgen beginnen. Tja zo
werkt dat niet, jammer genoeg.
Ondertussen ben ik bij de oogarts geweest. De nieuwe medicijnen kunnen een zwelling
veroorzaken bij het netvlies. Dit is een zeldzame bijwerking, maar daarom moest
ik vooraf al een controle bij de oogarts. Alles goed, alleen is het zicht van
mijn rechteroog een klein beetje achteruit gegaan. Yes, nieuwe bril!! Volgens
de oogarts hoef ik hier niet mee te wachten tot ik begonnen ben met de Gilenya.
Hij verwacht dat het prettig voor mij zal zijn om een bril weer op de juiste
sterkte te hebben. Ik krijg een afspraak over ruim vier maanden om te kijken of
de medicijnen van invloed zijn op mijn ogen. Omdat ik tot nu toe nog niet
eerder oogklachten heb gehad door mijn MS, verwacht de oogarts dat dit mee zal
vallen.
Volgende week moest ik eigenlijk op maandag voor een hartecho en
fietstest naar het ziekenhuis en dinsdag voor een hartfilmpje met aansluitend
een afspraak bij de cardioloog. Werd er gisteren gebeld door het ziekenhuis.
Als ik tijd had, kon alles op die dag al. Wat een mazzel, hoe sneller hoe
beter. Eerst de echo. Ik ben zo slank en rank, zegt ze, dat het lastig is om
een plek te vinden om goede opnames te maken. Mijn ribben zitten dicht op
elkaar, maar het lukt. Slank en rank, haha daar kan je het mooi weer mee doen!
Lang wachten in de wachtkamer en dan word ik gehaald voor de fietstest. Ik ben
niet zo bang voor mijn conditie, maar hoop alleen dat mijn linkerbeen het ook
volhoudt. Maar dat lukt, gelukkig maar. Dan naar de afdeling cardiologie. Eerst
word ik gehaald voor het hartfilmpje. ‘Wat ben je bruin!’, zegt ze. Ja dat is
ook zo, het ziet er héééél gezond uit.
Weer wachtkamer en dan mag ik naar de cardioloog zelf. Vragen beantwoorden,
lichamelijk onderzoek. Stethoscoop, diep zuchten, adem inhouden, doorademen.
Gelukkig wel.
Nou en dan de uitslag. Ik verwacht niets anders, dan dat alles goed zal
zijn. Ik heb toch nooit ergens last van. Dat valt dus vies tegen. Een hartklep
die een heel klein beetje lekt en de fietstest die wat onregelmatigheden laat
zien. Geen ernstige dingen, maar omdat ik moet gaan starten met Gilenya wil de
cardioloog toch aanvullend onderzoek doen. Balen, duurt het weer langer. O ja,
toch nog iets leuks. De fietstest laat wel zien dat mijn conditie
bovengemiddeld is voor een vrouw van mijn leeftijd. Volgende week krijg ik een
CT-scan van mijn kransslagaderen. Dus……daar ben ik weer mooi klaar mee. Is dat
ook nog eens een keer een dagopname. Ik dacht dat zoiets zo eventjes klaar zou
zijn. Maar ja, thuis al een tabletje innemen om de hartslag laag te krijgen.
Hoe rustiger de hartslag is, des te beter de opnames. Eerst weer een
hartfilmpje, dan word ik opgenomen op de afdeling dagopname.
Ik krijg een infuusnaaldje en een rustgevend middel. Dan is het tijd
voor ontspanning. Wat lezen of doezelen in ruststoel of bed. Relaxed! Het
onderzoek zelf duurt ongeveer een half uurtje. Na het onderzoek mag ik niet zelf
autorijden. “Ook niet op de fiets?” Ook niet op de fiets. Tjee, wat een gedoe.
Het lijkt wel alsof ik iets mankeer!
Gisteren was het enorm warm. Vandaag regent het af en toe. Het is
aanmerkelijk koeler. Ik weet hoe lekker het is om nu hard te lopen in het bos.
Ik weet hoe het ruikt, de vochtige aarde. Hoe lekker het is om de frisse lucht
in te ademen. Weet je wat ik doe? Ik ga gewoon. Voor het eerst sinds weken mijn
hardloopschoenen weer aan. Wat kan mij dat been schelen!
Ik had gelijk. De vochtige aarde rook zoals het ruikt in het bos als
het net geregend heeft. Het pas gemaaide gras dat hooi had zullen worden rook
alsof het nat geworden was. En ik, ik zwoegde me daar doorheen, met mijn
bruine, ranke,slanke lichaam met een bovengemiddelde conditie. Altijd de positieve dingen onthouden, maar je kunt het ook overdrijven natuurlijk. Opletten
dat ik niet struikel over minieme boomstronkjes en oneffenheden. Langzaam,
langzaam, wandelen, wat oefeningen doen bij een boom. Eventjes zitten op een
bankje onderweg. Weer verder. De lucht is fris, de vogels fluiten en ik geniet
er van. Volgende week zien we wel weer verder.
0 reacties:
Een reactie posten