Al bijna weer een jaar om. Hoe gaat het nu dan? Ergens weet ik dat
helemaal niet meer. Wat is de waarheid? Ga ik achteruit, of valt dat misschien
nog wel mee? De laatste tijd ben ik geneigd om de verslagen en rapporten er
maar bij te pakken om te lezen hoe het met mij gaat. Veel is er vastgelegd het
afgelopen jaar. Dat zal de waarheid dan wel zijn. Verloren ben ik mijn eigen
waarneming van de waarheid. Het gevoel van wat ik kan en wie ik ben.
Een wisselend perspectief als in een tekening van Escher. Wat zie ik of
wil ik zien, focus ik op het wit of op het zwart?
Het afgelopen jaar heb ik moeten ervaren dat het er niet alleen om gaat
wat je eigen idee van de waarheid is, maar dat je je ook neer moet leggen bij
de waarheid van die ander.
Dat is moeilijk. Zelfbeschikking en vertrouwen kwijtraken is vrij
pijnlijk.
Nou ja, ik zal er wel aan wennen. De wereld ziet er nu iets anders uit.
Om even een beeld te schetsen dat bij deze tijd van het jaar past: het doet
denken aan een sneeuwbolletje. Een leuk tafereeltje met sneeuwvlokjes op de
bodem. Als je schudt dwarrelen de sneeuwvlokjes overal voor langs. Een
duidelijk beeld is er pas weer als de vlokjes op de bodem terechtkomen. Er is
flink geschud en er dwarrelt nog wel wat!
Eigenwaarde en zelfvoldoening valt ook ergens anders wel te halen. Wat
dat betreft hoop ik dat het komend jaar me nieuwe inzichten gaat brengen.
Objectief, of is dat juist subjectief, gezien gaat het niet zo
verkeerd. De normale dingen thuis gaan me nog goed af. Ik heb weinig last van
extreme vermoeidheid. Eigenlijk heb ik bijna elke dag wel een sportieve
activiteit. Ik ben nog best druk, om mijn lijf zo goed mogelijk te laten
functioneren. Op dit moment is dat voor mij het belangrijkste. Rust en
activiteit op tijd afwisselen, goed eten en bewegen, bewegen, bewegen. De vanzelfsprekendheid
van veel bewegingen is er niet meer. Over van alles moet nagedacht worden.
Bewegingspatronen gaan niet vanzelf, maar moeten geoefend worden. Als het dan
lukt, of zelfs weer beter gaat is dat een overwinning. En ach verder, mijn
spierkracht is niet of nauwelijks achteruit gegaan. Evenwicht, balans en coördinatie
blijven wat wisselend, maar zijn zeker niet minder geworden dan vorig jaar.
Ondanks dat ik afgelopen jaar het hardlopen op heb moeten geven, blijft mijn
conditie bovengemiddeld.
Lopen gaat soms wat minder. Ik kan niet meer zo lang achter elkaar
lopen zonder dat ik enigszins ga slepen met mijn benen. Gelukkig kan ik wat dat
betreft ook wel terugvallen op de loopscholing die ik jarenlang heb gedaan.
Sommige bewegingen zitten er zo ingesleten dat er een stukje reserve is. Tenminste
dat is mijn overtuiging. Mijn waarheid, mijn perspectief. Voor zover die er nog
toe doet.
Maar natuurlijk, natuurlijk doet die er toe. Dat biedt perspectief!
0 reacties:
Een reactie posten