Het is pühapahev vandaag, svétdiena, sekmadienis oftewel zondag. De
dagen in het Estisch, Lets, Litouws, is weer eens wat anders. Op de strip van
mijn medicijnen staan op de achterkant altijd de dagen vermeld. Meestal is dat
in het Nederlands, Engels en Frans. Soms in plaats van Engels in het Duits. Nu
zijn de dagen in het Duits en Engels voor mij wel bekend. Mijn Frans voor de
dagen van de week was wat weggezakt, maar sinds het gebruik van Gilenya kan ik
die ook weer dromen. Estisch. Lets en Litouws is andere koek. Ik heb zelfs op
moeten zoeken wat het voor talen waren. Maar gelukkig vond men het bij de
apotheek ook wat veelgevraagd voor de mensen hier en is er aan de voorzijde van
de strip een sticker geplakt met de Nederlandse dagen van de week. Ik geloof
niet dat ik de moeite neem om de dagen van de week in deze talen te gaan leren.
Als de Nederlandse vertaling er nu naast was geplakt dan ging het misschien nog
onbewust, maar het telkens omkeren van de strip doet me vergeten wat ik heb
gelezen. Gisteren was het trouwens bijna helemaal misgegaan. Ik bedacht om
half 10 ‘s ochtends dat ik me helemaal niet had verwonderd om de vreemde
woorden voor de dagen van de week. Zaterdag: laupáev, sestdiena, sestadienis.
Dat je het maar even weet. Hier en daar mist er nog een tekentje boven één van
de letters, maar ik weet niet hoe dat moet. Normaal gesproken neem ik de
medicijnen altijd in terwijl ik mijn ontbijt klaarmaak. Nu schoot het me pas te
binnen tijdens het stofzuigen. Maar dat ik er toch nog aan dacht kwam door de
vreemde benamingen op de achterkant. Ja, heel leerzaam om MS te hebben.
Verder levert het me trouwens weinig op. Soms hoor je van mensen die
dat ze door het hebben van een ziekte of het meemaken van andere narigheid vinden
dat het hun ook iets goeds heeft gebracht. Nou dat heb ik niet. Over het
algemeen sta ik wel redelijk positief in het leven, maar ik heb ook beslist
narrige buien. Niet de meest aardige eigenschappen komen dan naar boven. Op zo’n
moment kan ik me ergeren aan alles en iedereen. Zelfs als ik ’s ochtends op
mijn telefoon kijk die dan een melding geeft over de dagelijkse activiteit en
of ik geslapen heb tussen 22.40 en 6.40 kan ik me daaraan ergeren. Waar bemoeit
dat kreng zich mee? Op andere dagen waardeer ik het computertje van de fiets
dat vriendelijk tot ziens zegt als ik het uitschakel. Ach ja, van die dingen.
Vaak zeggen mensen tegen me dat ik er zo goed mee omga met de MS. Ik
hoor daar vaak iets van een bezwering in: “Jij wel, jij kan het zo goed. Doe
jij het maar, als ik maar niet hoef.” Niemand bedoelt dat zo natuurlijk en zo
werkt het ook niet, het is gewoon stinkende pech als je aan de beurt bent.
Hoewel ik verder weer redelijk hersteld ben van een wat mindere periode
gaat het lopen nog niet zo geweldig. Komend weekend gaan we een paar dagen weg.
Ook dit keer laat ik me dan maar schuiven. Ik heb weer een rolstoel
gereserveerd, morgen kunnen we die ophalen. Langzamerhand ontkom ik toch niet
aan hulpmiddelen af en toe. Vanochtend waren we even onderweg op de fiets. Bij
het voorsorteren bedacht ik me dat het misschien ook wel handig is om een
spiegeltje op de fiets te hebben. Achteromkijken tijdens het fietsen wordt
namelijk wat lastig. Nou ja, dan nog zijwieltjes erbij, haha. Maar dan wil ik
ook slingers en een toeter!
