Nou dat gaat best goed. Niet meer hardlopen. Ik begin er al aardig aan
te wennen. Na meer dan de helft van mijn leven aan hardlopen te hebben gedaan,
was dat best een flinke stap. Een behoorlijke horde die ik moest nemen, maar de
kogel is door de kerk. Jaja, zo kan ’ie wel
weer. Genoeg dus.
Ondertussen heb ik bij de jaarlijkse algemene ledenvergadering mijn
speldje voor het 25-jarig lidmaatschap van atletiekvereniging Archeus in
ontvangst mogen nemen. Ik dacht dat het een pijnlijke samenloop van
omstandigheden zou zijn. Maar het viel mee. Ik blijk het te kunnen zien als een
mooie bekroning van mijn hardlopersbestaan. Het is klaar, genoeg geweest.
Ik heb tot het eind van het jaar om te besluiten of ik nog lid blijf,
maar een wonderbaarlijke genezing zal er wel niet in zitten. Wel blijf ik
natuurlijk gewoon betrokken bij de vereniging. Afgelopen zondag zat ik bij de inschrijving
van de Runvisionloop. Dat soort dingen blijf ik wel doen. Daar loop ik niet
voor weg……..sorry begin ik weer.
In de sportschool gaat het goed trouwens. Ik heb de regelmaat al weer
een tijdje helemaal op kunnen pakken. Vooral de combinatie daar met de
fysiotherapie vind ik helemaal geweldig. We doen verschillende oefeningen. Soms
voor kracht, soms voor snelheid. Vaak evenwicht en balans. Ik weet natuurlijk
niet hoe het zonder zou zijn, maar ik heb wel het gevoel dat ik er baat bij
heb. Ook het zwembad zit langzamerhand in mijn systeem. De zondagochtend lukt
vrijwel altijd, maar dat komt misschien omdat dat vroeger mijn vaste
loopochtend was. Echt heel leuk vind ik het nog niet, maar ja je kunt niet
alles hebben. Naderhand voelt het wel altijd goed. Het aquajoggen is lastiger
om wekelijks vol te houden. Ik vind het op zich heel leuk, maar ik kan alleen
maar op woensdagavond. Dat ik niet zo vaak ga ligt meer aan het tijdstip. ’s
Avonds sporten vind ik niet ideaal. Er is veel vaker een reden, of een excuus,
om niet te gaan. Vanaf komende week ga ik daarom de aquafysio eens uitproberen.
Dit wordt o.a. op de woensdagochtend gegeven en is daarom waarschijnlijk een
mooie vervanging voor de looptraining van woensdag.
Genoeg in beweging dus. Gelukkig kan dat. Een portie nederigheid en
dankbaarheid leer je er wel bij. Daar
waar ik vroeger trots was op alles wat ik zoal deed, is daar nu ook vooral het
besef dat je blij mag zijn met alles dat goed gaat. Een zekere gretigheid en
haast om zoveel mogelijk te doen nu het
nog kan. Oei, klinkt wel zwaar, geloof ik. Toch geloof ik daar wel in. Dat
lijf, dat lijf, daar moeten we goed voor zorgen. Ik kijk de laatste tijd wel eens naar Filemon
staat strak. Hij heeft het plan opgevat om zich in korte tijd op te werken naar
een strak gespierd lichaam. Tsja jongetje, dan moet je trainen trainen en nog
eens trainen en heel veel goed eten. Resultaat valt hem tot dusverre tegen. Hij
gaat aan de anabolen. Tsja en dan? Ben benieuwd hoe het verder gaat. Filemon
wil als hunk op de cover van een tijdschrift, met een gespierde bast. Ach ja,
dat lijf, dat lijf. Voorlopig ga ik toch nog maar voor mijn gezondheid. Goed
eten, goed drinken, voldoende rust en ontspanning. En bewegen, als het kan.
Lekker op de fiets bijvoorbeeld. Met trapondersteuning dat dan wel. Altijd
standje turbo. Filemon staat strak en Jo goes turbo!