“Mevrouw, u bent volstrekt normaal.” Tenminste volgens mijn internist
dan, afgelopen vrijdag. Hij doelde
hiermee op het vlekje op mijn lever, dat volgens de echo precies gelijk was
gebleven. Of ik verder volstrekt normaal ben staat natuurlijk te bezien, maar
dit is dus goed nieuws. “Fijn als je iemand goed nieuws kan geven!”, glunderde
de internist. Mooi, heb ik hem ook weer een goed weekend bezorgd. Ook de bloeduitslagen waren verder in orde. De tumormarkers waren niet verhoogd, dus dat
is goed. “Hoewel dat natuurlijk geen garantie is dat er nergens een tumor zit”,
haastte de internist zich hieraan toe te voegen. Ach ja, er zijn grenzen aan een goed-nieuws-gesprek
natuurlijk. Ik hoef pas over een halfjaar
weer een echo te laten maken voor het vlekje. Hoe dan ook, de schaduw die over
mijn zomer hing begint behoorlijk te vervagen. Lekker, heb ik gewoon alleen weer
MS.
Dat gaat ook wel redelijk op het moment. Hardlopen is er nog niet echt
bij. Tenminste dat heb ik nog niet weer geprobeerd. Ik ben wel steeds van plan
om naar mijn woensdagtraining te gaan, maar tot nu toe komt er steeds wat
tussen. Voor mezelf wat langer achter elkaar lopen of hardlopen zal nog geen
succes zijn, denk ik. Toch weer last van mijn been, ben ik bang. Vanaf komende
week heb ik twee keer in de week fysiotherapie. Benieuwd hoe dat gaat bevallen.
Ik combineer dat met mijn trainingen in de sportschool. Half uurtje oefenen
onder begeleiding en dan mijn vaste rondje fitness. Verder ga ik naar het zwembad sinds kort. Ik
heb besloten dat ik dat leuk ga vinden. De ene keer trek ik heel saai baantjes,
de andere keer doe ik mee met aquajoggen. Dus, wel bezig steeds. Zelfs lopen,
al is het dan in het water. Valt ook nog niks mee trouwens! Ik leg dus vast wat
lijntjes uit, voor het geval dat ik definitief afscheid moet nemen van het
hardlopen. Dat doe ik nog niet, want het kan altijd nog een beetje beter gaan.
Maar voor het geval dat. Ik moet niet achterom kijken, naar wat ik vroeger
allemaal kon. Ik moet vooruit, nieuwe mogelijkheden ontdekken. Jaja, mooi gezegd, maar ik denk dat ik daarover nog wel wat gesprekken
moet voeren! Maar als ik het maar vaak genoeg zeg, ga ik er zelf misschien ook
in geloven.
O ja, ik was ook bij de oogarts geweest. Daar was ook alles goed. Geen
macula-oedeem door de medicijnen. Bij hem hoef ik pas volgend jaar weer terug
voor een controle. Overigens gaan de medicijnen verder ook heel goed. k heb
totaal geen last van bijwerkingen, tenminste niet dat ik weet. De laatste keer
dat ik bij de neuroloog was, waren de bloeduitslagen ook goed. Leverfunctie,
nierfunctie, witte bloedlichaampjes alles in orde.
Verder staat er half december een afspraak gepland bij de ergotherapeut
en bij de psycholoog. De afspraak bij het Roessingh laat nog op zich wachten.
Maar verder, verder gaat het best. Volstrekt normaal.