MS en corona

Ook ik ontkom er niet aan dat mijn dagen gevuld zijn met het volgen van de laatste nieuwsfeiten over het corona-virus. Wat ik een gek idee vind, maar het is echt zo: ik behoor tot een risicogroep. In de eerste plaats omdat ik een MS-patiënt ben, maar daar bovenop ook nog eens omdat ik MS-remmende medicatie gebruik. Er wordt geadviseerd om de behandeling met fingolimod (Gilenya) gewoon te continueren. Bij het gebruik van dit medicijn bestaat de kans voor een verhoogde vatbaarheid voor het corona-virus, maar het stoppen ervan geeft een duidelijk risico op het actief worden van de MS.

Nou, kiest u maar!

Het ging de laatste tijd best wel goed. Ik dacht dan ook, dat moet ik snel maar eens bloggen. Altijd leuker om te melden dat het goed gaat. Op de een of andere manier kwam het er niet van en toen had ik al weer last van allerlei dingen en dacht ik laat maar. Afgelopen weken behoorlijk veel pijn gehad en niet helemaal fit. Desondanks wel gewoon doorgegaan met sporten. Dat ging ook best, maar met een beetje zeurende pijn. De fysio denkt mee en behandelt waar nodig.

Afgelopen week heb ik wel gewoon alles gedaan en alleen de algeheel geldende voorschriften van het RIVM gevolgd. Langzamerhand komt het besef dat ik waarschijnlijk nog een stapje verder moet in voorzichtigheid. Aan de ene kant voelt het belachelijk, want  ik voel me prima. Nou ja, met mijn gewone pijntjes en gedoetjes dan. Maar goed, ik zal toch wel serieus moeten nemen dat mijn weerstand nu eenmaal wat lager is dan bij de meeste mensen. Tot nu toe betekent dit nog niet dat ik helemaal aan huis gekluisterd zal zijn, maar ik zal mijn sociale contacten toch enigszins moeten beperken. Het ergste vind ik dat de groepslessen voor zwemmen voorlopig worden afgeraden. De sportschool moet ik voorlopig ook maar even mijden dan. Tsja, het is niet anders. Sommige mensen zouden misschien blij zijn met die adviezen. Lang niet iedereen vindt het erg om de sportschool te mijden!

Lezen en Netflix dan maar. Het meest onzalige advies om verveling tegen te gaan, dat ik ergens heb gelezen, is om dan maar te beginnen met een grote schoonmaak, of om je achterstand met het inplakken van foto’s weg te werken. Dat dacht ik niet. Dan moet het wel heel lang gaan duren. Mag het niet hopen dat ik daar behoefte aan krijg.

Wat overigens ook nog het vermelden waard is, is dat ik sinds kort een spiegeltje op mijn fiets heb. Ja, ja, nou hoor ik er helemaal bij. Je zou denken dat ik me nu helemaal een oud wijf voel, maar wonderlijk genoeg geeft het me het soort blijdschap die je vroeger voelde als je iets extra’s had aan je fiets. Een wasknijper met een kartonnetje bijvoorbeeld aan je wiel, dat zorgde voor een ratelend geluid als je fietste. Of de spaken van je wiel versierd met de aluminium doppen in verschillende kleuren van glazen zuivelflessen. Maar zo’n spiegeltje is ook handig! Eigenlijk is het best vreemd dat dit alleen  gebruikt wordt bij oudere mensen en mensen die anderszins moeite hebben met achterom kijken op de fiets. In de auto zit toch ook een achteruitkijkspiegel! Daar zeg je ook niet, ik kan wel zonder. Hoe dan ook, weer een hulpmiddel erbij. Iets kleins, maar toch. E-bike, spiegeltje, hoog kopje zonder schoteltje als ik koffie drink in het zwembad. Handig allemaal.