Proost!

Nou het is gelukt. Mijn 30 dagen challenge. Van alle challenges die je tegenwoordig kan doen leek me dit een vrij onschuldige. Ik heb 30 dagen geen alcohol gedronken. Wat heb ik er nou van geleerd? Van alle beloftes die de voorstanders van deze challenge me vooraf maakten heb ik niet veel gemerkt eerlijk gezegd. Ik was niet veel helderder, energieker en ook sliep ik niet veel rustiger.

Wat valt hier nu uit te concluderen? Met mijn normale drankgebruik zal het nog wel meevallen, want ik merk eigenlijk geen verschil. Met of zonder alcohol is niet meer of minder gezellig. Een wijntje drinken op zijn tijd is niet per se nodig. Als ik het niet doe mis ik het niet, maar soms heb je er gewoon zin in. Als je MS hebt kun je soms ook zonder alcohol een dronkemansloopje hebben.

Ik las gisteren in de krant dat alcohol drinken het nieuwe roken wordt. Dat we er net zo van overtuigd moeten raken dat alcohol slecht is voor de gezondheid als dat we weten dat roken slecht is. Dat zou kunnen, ik weet het niet. Zo lezen we tegenwoordig ook vaak dat zitten het nieuwe roken is. We schijnen onze dagen veel te veel zittend door te brengen. Ook niet goed! Maar ja, staan en lopen is niet altijd voor iedereen een optie. Daarvan moet ik toch echt regelmatig even uitrusten. Zitten dus, ja. Eén troost hierbij, zitten is een stuk goedkoper dan roken. Wat dat betreft heb ik zittend al heel wat geld bij elkaar gespaard.  Dan te bedenken dat het altijd nog erger kan voor je gezondheid. Een sigaretje opsteken terwijl je zit en daar dan een stevige borrel bij nemen. Dat is pas erg!

Maar ach, iedereen moet het lekker zelf weten. En helemaal alles goed doen geeft je nog geen garantie voor een lang en gezond leven. We gaan maar uit van het maakbare leven en dat je daar zelf veel invloed op hebt. Niet dat ik wil zeggen dat het allemaal niet uitmaakt. Zeker wel, maar een kritische blik op allerlei onderzoeken is niet verkeerd.

Dinsdagavond heb ik weer gekeken naar ‘Dokters van morgen’. Een bijzonder programma. We zagen dit keer dat het mogelijk was voor een dwarslaesiepatiënt om met behulp van electrostimulatie te revalideren. Hij was zelfs in staat om na een tijd weer stappen te zetten. Hoe wonderlijk functioneert ons brein en onze zenuwen en wat een wilskracht toonde deze man om te revalideren.

Al met al vond ik het een erg inspirerend programma en stimuleert het mij om door te gaan met mijn vaste overtuiging dat blijven bewegen en blijven oefenen belangrijk is. Per slot van rekening heb ik tot nu toe alleen maar een aantal beschadigingen in mijn myelineweefsel waardoor de zenuwbanen af en toe wat haperen.

Vanavond hebben we weer een voorstelling in de Storm. We gaan naar Pieter Derks. Zal ook vast inspirerend zijn en stof tot nadenken geven. Het brein in beweging, maar dan anders, ook goed. Denk dat ik daarna maar een wijntje neem. Proost, op het goede leven!