Blue Monday

Het is al weer een tijdje januari. Ik heb de feestdagen overleefd, maar deze maand is saai, somber en Blue Monday is nog niet eens geweest. Wat zal het nieuwe jaar weer brengen. Vol  goede moed het nieuwe jaar in of met angst en beven?  Het wisselt nog een beetje, mijn gemoedsstemming. Ik heb het hele jaar nog niet gelopen. Nou ja, getraind voor lopen. Het woord hardlopen begin ik maar een beetje te vermijden. Klinkt zo sneu als je mijn gestuntel ziet. Er zijn trouwens nog maar twee woensdagtrainingen geweest. De eerste week zou het glad worden. Tegenwoordig al een goede reden om niet te gaan, dat het misschien glad wordt…dus. Vandaag ging ik op kraambezoek, helemaal een goede reden!!! Maar volgende week, als er niks tussenkomt, dan ga ik. Het zwembad heb ik al wel weer bezocht om mijn 40 baantjes te trekken en binnenkort ga ik ook weer eens naar aquajogging. Met fysio ben ik de laatste tijd onder andere bezig om mijn hamstrings sterker te maken en de spieren aan de voorkant van mijn been te rekken. Ik kan namelijk niet meer hakken-billen.  Jaja, ‘t is me wat. Niet dat het echt nodig is, maar ik vind het altijd erg irritant om te ontdekken dat iets niet meer lukt. Ik weet echt niet waar ik dat aan moet sturen. Mijn hak komt tot ongeveer halverwege. Zeker met links lukt het niet om verder te komen. Als je niet oefent en niet aan loopscholing doet, dan weet je dat dus niet. Reden om het niet meer te doen? 

Maar stel dat het dan weer een keertje beter gaat, dan weet je dat dus ook niet.

Toch is het heilige moeten van trainen er wel af. Maar hoewel ik regelmatig iets oversla gaan er weinig weken voorbij zonder drie sportmomenten. Dus het valt nog wel mee.

Goede voornemens voor dit jaar? Ja, ook dat nog. Ik eet weinig tot geen vlees meer en heb besloten om alleen in het weekend nog maar een wijntje te drinken. Nou heb ik alleen nog niet bedacht wanneer ik het weekend vind. Ik werk namelijk alleen op dinsdag en donderdag, dus weekend is nogal een rekbaar begrip.

Bovenop mijn toch al vrij strenge eetregime moet ik daar misschien niet al te rigide mee om gaan. Verder zijn er voor alle soorten voedsel of drank wel voors en tegens te vinden, dus waar je goed aan doet weet je nooit. Als je gaat zoeken naar goede voeding voor MS-patiënten kom je veel tegen.

Van Roger MCDougall, Jellinek tot Swank, Anne Maas en Evers, allemaal claimen ze dat hun dieet ervoor zorgt dat je je veel beter zult gaan voelen. Het lastige is dat de diëten elkaar soms enigszins tegenspreken. Bij het ene mag je dit niet en bij het andere dat niet. In de loop van de tijd heb ik zo mijn eigen dieet maar een beetje samengesteld. Ik hou me vast aan bepaalde eetregels waarbij sommige dingen bij het ene dieet passen en andere bij een ander dieet. Verder moet het vooral bij mezelf passen vind ik. En helpt het al? Geen idee, ik doe maar wat.

Wat ik wel ontdekt heb is dat ik dit dus gewoon kan. Iets juist wel of niet nemen en me daaraan houden. En ook weer niet te krampachtig. Een soort kracht ontdekken in jezelf, maar het ook vooral niet te serieus nemen. Of ik verder nog wat heb geleerd van het leven sinds ik MS heb? Nou niet echt iets om trots op te zijn. Jaloers zijn, het vervloeken van de stomste dingen, zwartgallige humor. Nou daar kom je ver mee, haha. Beslist geen engeltje geworden, dat is nou jammer.